WE ARE THE CHAMPIONS (CASI)

Tremendos fins de semana nos están dando os alevíns. Alegría tras alegría, sorpresa tras sorpresa, partido a partido estes chavalóns nos fan felices co seu xogo e o seu esforzo no campo. Este fin de semana xogabamos a fase final do prestixioso torneo do Polvorín. O venres e o sábado tiñamos os partidos do grupo e o domingo eran as semis e as finais. Vendo o grupo que nos tocaba (Milagrosa, Polvorín, Ponferradina, Valladolid e Atlético de Madrid) so preparamos a viaxe para venres e sábado. Dúas equipaxes, dous autobuses, cinco banderíns,... e a disfrutar do fútbol. Pero a sorpresa xa saltraba no primeiro partido. 1-1 contra o Valladolid (Erik) despois de dominar todo o encontro e mandar catro balóns aos paos. No segundo partido 2-1 contra a Milagrosa (Erik e Brais)e chegaba o coco do torneo: O Atlético de Madrid que nos gañou 7-1 (Manu) ainda que é un resultado demasiado amplo para o que aconteceu no partido. O sábado tiñamos dous partidos por diante e un ollo posto no que facía o Valladolid e así saber que había que facer para clasificarse. 6-0 ao Polvorín e, despois de facer contas, necesitabamos gañar por sete goles a Ponferradina. Con calma e confianza en nós mesmos sabiamos que todo podía chegar. 1-0 no segundo 18 e 4-0 no minuto 10. Todo de cara. 5-0 ao descanso e 6-0 no segundo 30 da segunda parte. Quedaban 16 minutos para conseguir un só gol. Pero marcaron eles e facían falta 2. O primeiro a falta de 10 minutos e o último de Dani Gómez a falta de 30 segundos, que nos deu a clasificación para as semifinais. Alegría, festa e a descansar que nos esperaba o Racing de Santander.

O domingo máis do mesmo. Gran xogo, máis esforzo, calidade defensiva e ofensiva e 2-0 ao Racing de Santander (que veremos pronto na tele en Brunete), con goles de Brais e Erik. Reseñar un golazo de Xavi Pulga que a árbitro non deu ao pensar que dera na cruceta. E chegaba a final. Música da Champions, saída ao centro co árbitro e o outro equipo, alineacións pola megafonía, todo un emocionante espectáculo. E empezaba a final contra o Atlético de Madrid. Rápidamente se poñían cun 2-0, pero a falta de 5 minutos para o descanso Martín facía o 2-1 e xa no derradeiro minuto Manu (especialista contra o Atlético) facia o empate dun zurdazo. 2-2 no tempo de lecer. Comenzaba a segunda igual que a primeira con eles golpeando 3-2, pero primeiro un punteirazo de Martín e logo un gran gol de Dani Gomez a pase de Fernando nos poñían por diante, 4-3. Pero a desgracia cegouse con nós e gol do porteiro contrario de saque. 4-4. Resultado definitivo e aos penaltis. Só despois de 6 penaltis cada equipo foron capaces de gañarnos.

Pero, ainda que choramos da rabia, non nos imos, para nada, infelices deste torneo. Dimos espectáculo futbolístico, fomos os vencedores morais e sobre todo, demos unha grande imaxe da Escola. Mostra delo é que todos os adestradores, público, organización,... viñeron a felicitarnos, non só unha vez, senón cada vez que nos cruzabamos. Os adestradores do Racing viñeron a felicitar aos nosos rapaces e o propio público do Atlético recoñeceu o noso traballo. Xente do Valladolid quería levarse algo do Lalín (un banderín, un pin, o que sexa) como recordo do que posiblemente foi o mellor equipo do torneo. E cando nos iamos a comer e atopamos aos xogadores do Val Miñor, aplaudiron con moito respeto e admiración ao noso equipo. ¡¡E que acababamos de facerlle fronte a un gran Atlético de Madrid!! Todo felicidade e emoción. Pena que estes días, coma todos, nalgún momento se teñan que rematar.

Como resumo, segundos clasificados, por diante do Racing, Valladolid, Celta,... Martín Dabobe no 7 ideal do torneo e con 3 trofeos ao mellor xogador do partido contra Milagrosa, Ponferradina e Polvorín, Sueiro cun pantalón do Atlético que lle regalaron os místeres como recoñecemento ao equipo, Erik coa camiseta do 19, máximo goleador do torneo, que o foi buscar para darlla,... e Dani Gómez coa mochila do mellor xogador do equipo dada pola afección. Sería duro esquecerse de alguén porque todos estiveron moi ben, pero nos gustaría destacar o grandísmo traballo de Xosé Ramón, Dani Jacobo, Dani Gómez e Fernando que estiveron impresionantes.